Przebywając już prawie tydzień na Uniwersytecie trochę poczuliśmy klimat tutaj panujący. Nadeszła chwila w której zaczęliśmy zauważać pewne ciekawe schematy, szablony i metody, którymi posługują się wykładowcy i na których bazuje struktura Uniwersytetu Stanforda. Generalne podejście do ucznia/studenta zbliżone jest bardzo do podejścia biznesowego zorientowanego na zadowolenie klienta. Student uniwersytetu Stanforda nigdy nie jest zostawiony samemu sobie i praktycznie na każdym etapie kształcenia zachęcany jest do zdobywania i utrwalania wiedzy. Rzeczą oczywistą jest fakt, że każdy student nosi ze sobą komputer, a praktycznie w każdej sali są dostępne gniazdka do zasilania i oczywiście szybki internet bezprzewodowy. Ale tak na prawdę najciekawsze jest samo podejście do przekazywania wiedzy i zachęcania do nauki. Ale może lepiej jest to przedstawić w kilku charakterystycznych punktach:
Laboratoria
- Nieograniczony dostęp do laboratoriów, sal do spotkań i pracy grupowej (conference rooms) i pomocy naukowych (można przyjść, spytać się, dotknąć i nikt nie będzie przeganiał, a wręcz będzie zachęcał do zgłębiania zainteresowań)
- Brak szufladkowania studentów i sztucznego zmuszania do nauki rzeczy niepotrzebnych, wyłącznie konkrety zorientowane praktycznie
- Indywidualny tok nauczania zapewniający do 80% wybieralnych przedmiotów
- Bardzo duży dostęp do materiałów dydaktycznych, nowości i wydarzeń przez stronę internetową (Uniwersytet żyje na stronie)
Wykłady
- Wykłady prowadzone przez ludzi będących specjalistami w swojej dziedzinie (bardzo często na specjalne zaproszenie)
- Każdy wykład prowadzony jest przyjaznym językiem i zaczyna się od prostych informacji i w miarę rozwijania tematu stopniowo przechodzi do bardziej zaawansowanych
- Każdy wykład nagrywany jest z użyciem kamer (nawet do 8 sterowanych kamer na salę) i montowany na żywo
- Wykłady udostępniane są na platformie eCorner, także jako krótkie 2-3 minutowe najciekawsze kawałki powiązane tematycznie
- Absolutne przyzwolenie na zadawanie dowolnych pytań podczas wykładu, wychodzące z założenia, że "nie ma głupich pytań, są tylko i wyłącznie głupie odpowiedzi"
- Po każdym wykładzie zarezerwowane jest minimum 10 minut na dyskusję z uczestnikami wykładu
- Wykłady zorientowane są na przekazanie pewnego sposobu myślenia i podejścia do istotnych rzeczy, a nie zaś na "zamęczenie wiedzą" słuchacza
- Praktyczne zorientowanie każdych wykładanych treści.
- Często w pierwszych minutach wykładu prowadzący aktywizuje grupę np. przez przeprowadzenie ankiety czy zadanie pytania (i czeka na odpowiedź!), co skupia uwagę studentów i nie pozwala "wyłączyć się" na początku i stracić wątek.
- Prowadzący prezentują materiał z zaangażowaniem i wdają się w interakcje ze słuchaczami, przez co student ma świadomość, że jego obecność i uwaga są ważnym elementem wykładu.
Każda chwila przeznaczona na naukę
To jest chyba najciekawsza sprawa, która od razu rzuca się w oczy. Praktycznie w każdym miejscu są tutaj możliwości do nauki, na każdym kroku są informacje oraz każda chwila jest dobra. Każdy student mający dostęp do internetu przy pomocy komputera, smartfonu czy tabletu może sobie oglądać wykłady nawet czekając na autobus (niektóre fragmenty są 1, 2 góra 5 minutowe więc nie zabierają czasu i nie zanudzają - za to zostają na długo w pamięci). Nawet organizery i notesy dostępne w bibliotece mają wytyczne dotyczące nauczania mówiące między innymi o tym, że należy się dobrze odżywiać, wysypiać i uprawiać jakiś sport, żeby zachować balans pomiędzy nauką i sprawnością fizyczną! materiały dostępne przez internet są wysokiej jakości i mają wystarczającą ilość informacji, żeby przekazać wiedzę, jednocześnie nie traci się czasu na poszukiwania i uzupełnienia.
Przykładem może tu być interaktywny test komputerowy pokazujący model mózgu, który jednocześnie uczy na podstawie zabawnej historyjki obrazkowej jak zachowujemy się i reagujemy na zdarzenia i ludzi w zalezności od naszych predyspozycji i uwarunkowań. Test ten opiera się na modelu HDBI i pokazuje model naszego mózgu. Sami zobaczcie w jak bardzo przyjazny sposób prowadzone są tam wyjaśnienia:
Co ciekawe większość elementów całego systemu nauczania układa się w jedną spójną całość i może być personalizowania pod konkretne tematy w zależności od potrzeby. W ten sposób każdy student lub grupa ma indywidualnie dobierany profil tematyczny, który jest kontrolowany poprzez indywidualne konta studenckie, o dowolnych możliwościach kreowania.
Widać, ze system jest dobrze przemyślany i modułowy. Praktycznie każdy może się nauczyć nowych interesujących rzeczy bez stresu i w swoim własnym tempie. Nie dziwi zatem widok studentów przesiadujących na trawie z komputerami, rozmawiających w klubach tematycznych, czy dyskutujących na schodach. Każdy może się tu uczyć jeżeli nie zabraknie mu chęci.
Weronika T. Adrian, Sławomir Gruszczyński, Eliasz Kańtoch & Daniel Prusak
To, czego studenci na Stanford uczeni są na każdym kroku, to kreatywność nie uznająca ograniczeń, różnorodne sposoby myślenia, śmiałe i ambitne projekty, współpraca w zespole, nastawienie na słuchanie innych i uczenie się od nich, otwartość na nowości i nieustanny rozwój. Jednym z filarów pracy, zwłaszcza w dziedzinie nauk technicznych jest tzw. kultura prototypowania (więcej o niej w kolejnym wpisie) zakładająca iteracyjną pracę nad problemem, przedstawianie kolejnych rozwiązań stopniowo zbliżających się do rozwiązania. Jak podsumował to ostatnio jeden z Profesorów: "If you don't build it and destroy it, you don't really understand it!".
Gdzie i w jakich warunkach rodzą się te rewolucyjne pomysły? Poważny człowiek, oczekujący monotonnych laboratoriów i zakurzonych bibliotek pełnych zmęczonych i smutnych studentów mógłby poczuć się rozczarowany tym, co widzieliśmy dzisiaj w dSchool - Instytucie Projektowania na Stanford. Pomysł na szkołę zaczął się od notatek na serwetce, której "reprodukcja" wisi przy wejściu. Czytamy na niej: "Nasze zamierzenie: Stworzyć najlepszą szkołę projektowania. Kropka", po czym następuje seria celów operacyjnych (patrz metalowa serwetka poniżej) :)
