II edycja

Od lewej: dr inz. Marek Długosz, dr inż. Bartosz Ziółko, dr inż. Krzysztof Wincza, mgr inż. Artur Rydosz, , dr inż. Piotr Dziurdzia, dr inż. Jerzy Domżał

Mgr inż. Mirosława M. Długosz jest absolwentką kierunku Fizyka Medyczna i Dozymetria na Wydziale Fizyki i Informatyki Stosowanej AGH. W trakcie studiów aktywnie uczestniczyła w działaniach Studenckiego Ruchu Naukowego, przez trzy lata była przewodniczącą Koła Naukowego Bioinżynierii IMPLANT. W 2008 roku odbyła staż w dziale serwisu aparatury medycznej Siemens Healthcare. Od 2009 roku pracuje na stanowisku asystenta w Laboratorium Biocybernetyki w Katedrze Automatyki Akademii Górniczo - Hutniczej w Krakowie. Swoje zainteresowania naukowe ukierunkowuje głównie na analizę danych pomiarowych i zastosowanie metod sztucznej inteligencji w ocenie cech postawy ciała człowieka oraz na biomechanikę kręgosłupa. Jest członkiem Polskiego Stowarzyszenia Sztucznej Inteligencji oraz IEEE. Brała udział w programach europejskich, m.in.: IT2EDU, Foresight: Perspektywa Technologiczna Kraków - Małopolska 2020, Nauka-Biznes.


Dr inż. Jerzy Domżał, adiunkt. W 2003 r. ukończył studia na specjalności Telekomunikacja w Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. W 2009 r. obronił rozprawę doktorską pt. „Congestion Control in Flow-Aware Networks”. Zajmuje się zagadnieniami związanymi z sieciami optycznymi oraz usługami dla Internetu Przyszłości. Od 2005 r. pracował w projektach 6. i 7. Programu Ramowego: Nobel/Nobel II, SmoothIT, EuroNF, e-Photon/ONe(+), BONE, w ramach których zajmował się zagadnieniami związanymi ze sterowaniem przeciążeniami oraz inżynierią ruchu. Obecnie pracuje w kilku projektach związanych, m.in. z Internetem Przyszłości. Angażował się w organizację konferencji IEEE GLOBECOM (2010 -2012), IEEE ICC (2010-2012). Jest przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego konferencji ITC'2012. W 2010 r. otrzymał prestiżowe stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla szczególnie uzdolnionych młodych naukowców. W 2011 r. został laureatem programu LIDER organizowanego przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju. W 2011 r. otrzymał grant badawczy dla młodych naukowców posiadających tytuł doktora od Narodowego Centrum Nauki. Jest autorem ponad 40 publikacji naukowych, w tym czterech wniosków patentowych i jednej książki. Staże naukowe odbywał między innymi w Barcelonie (Universitat Politecnica de Catalunya) oraz w Madrycie (Universidad Autonoma de Madrid).

Dr inż. Bartosz Ziółko ukończył z wyróżnieniem studia w Akademii Górniczo-Hutniczej na kierunku Elektronika i Telekomunikacja ze specjalizacją Systemy Telekomunikacyjne. W 2004 roku obronił pracę magisterską zatytułowaną „Narzędzia programowe do obliczeń ruchowych sieci telekomunikacyjnych”, promowaną przez prof. dr hab. inż. Andrzeja Jajszczyka. Podczas studiów jeden semestr spędził w Tampere University of Technology w Finlandii, w ramach wymiany studenckiej. Odbył praktykę studencką w Cambridge Broadband Ltd. w Anglii, gdzie zajmował się symulacjami systemów radiotelekomunikacyjnych (dotyczyły one pokrycia sygnałem radiowym terytorium Szanghaju). Pracę doktorską „Speech recognition of highly inflective languages” promowaną przez dr Suresha Manandhara i dr Richarda Wilsona obronił na Wydziale Informatyki University of York. Od 1 października 2008 roku do końca 2008 roku był asystentem w Katedrze Automatyki AGH, a później w Katedrze Elektroniki w Zespole Przetwarzania Sygnałów (http://www.dsp.agh.edu.pl). W 2010 awansował na stanowisko adiunkta. Jest członkiem ISCA (International Speech Communication Association). Kieruje projektem RAYAV (Raytracer Audio i Video - http://teyonagh.blogspot.com/) realizowanym w ramach konsorcjum firmy Teyon i AGH. Prowadzi badania głównie nad modelowaniem języka polskiego na potrzeby rozpoznawania mowy, przetwarzaniem sygnałów, metodami szybkiego budowania korpusów tekstów i nagrań oraz ich analizy, interfejsami głosowymi, rozpoznawaniem mówców i soundtracingiem w grach komputerowych. Gromadząc i wykorzystując statystyki opisujące język polski przygotowuje jeden z najbardziej kompleksowych komputerowych modeli języka polskiego. Jego osiągnięcia w badaniach opisywane są na bieżąco na blogu http://rozpoznawaniemowy.blogspot.com/. Jest współautorem książki „Przetwarzanie mowy” i przeszło 50 artykułów w czasopismach i materiałach konferencyjnych.
 Pasjonuje się turystyką, a także narciarstwem i wspinaczką. Często podróżuje po wielu zakątkach świata robiąc zdjęcia. Jego dodatkowym zainteresowaniem są gry RPG (World of Darkness, Warhammer i Ars Magica) i szeroko rozumiana fantastyka.

Mgr inż. Artur Rydosz jest absolwentem kierunku Elektronika i Telekomunikacja na Wydziale Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki AGH. Swoją pracę magisterską pt. „Projekt i symulacja mikrosystemu do analizy wydychanego powietrza” realizował między innymi podczas ośmiomiesięcznego stypendium w Technische Universitaet Ilmenau w Niemczech w ramach programu LPP Erasmus. Po zakończeniu studiów magisterskich rozpoczął studia doktoranckie na Wydziale EAIiE, a od 2010 r. jest asystentem w Katedrze Elektroniki AGH, gdzie prowadzi badania nad analizą wydychanego powietrza jako źródła informacji o stanach chorobowych. Głównym zainteresowaniem mgr inż. Artura Rydosza są mikrosystemy i mikroukłady wspomagające diagnozowanie stanu zdrowia. Współautor kilkunastu publikacji naukowych. Uczestnik wielu konferencji m.in. Breath Analysis Summit International Conference on Breath Research, Eurosensors, GOSPEL Workshop. Członek międzynarodowego stowarzyszenia IMAPS - IEEE, Polskiego Towarzystwa Techniki Sensorowej oraz Polskiego Towarzystwa Próżniowego. Laureat nagrody "Best poster of the session" w ramach 35th International Microelectronics and Packaging IMAPS - IEEE CPMT Poland Conference. Od wielu lat członek Zespołu Pieśni i Tańca AGH "Krakus".

Dr inż. Krzysztof Wincza ukończył studia na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej na kierunku Elektronika i Telekomunikacja w 2003 roku. Od trzeciego roku studiów uczestniczył aktywnie w programie SSETI (Student Space Exploration and Technology Initiative) koordynowanym i sponsorowanym przez Europejską Agencję Kosmiczną, pracując nad bilansem łącza telekomunikacyjnego i projektując wybrane układy mikrofalowe, w tym anteny mikropaskowe dla satelity ESEO. W 2003 r. rozpoczął studia doktoranckie na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej w Instytucie Telekomunikacji, Teleinformatyki i Akustyki, Zakładzie Teorii i Techniki Mikrofalowej. W ramach pracy naukowej nad doktoratem prowadził badania teoretyczne i eksperymentalne nad wielowiązkowymi układami antenowymi, w których sieć formowania wiązki tworzą macierze Butlera. Wyniki tych prac stały się przedmiotem pracy doktorskiej obronionej z wyróżnieniem w 2007.

Od 2009 roku pracuje na stanowisku adiunkta w Katedrze Elektroniki Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. W ramach prac badawczych kontynuuje badania nad szerokopasmowymi układami o liniach sprzężonych, w których wykorzystuje technikę elementów quasi-skupionych. Technika ta pozwala na znaczą miniaturyzację opracowywanych urządzeń, co stwarza możliwości implementacji opracowywanych układów bezpośrednio w monolitycznych układach scalonych. Prace te prowadzone są w ramach własnego projektu badawczego przyznanego przez MNiSW na lata 2011 – 2013, którego K. Wincza jest kierownikiem. W 2010 roku został on laureatem prestiżowego programu Lider, ogłoszonego przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju, w ramach którego prowadzi prace badawczo-rozwojowe nad miniaturowymi modułami radarowymi do zastosowań przemysłowych i motoryzacyjnych. Ponadto jest dwukrotnym laureatem programu Iuventus Plus organizowanego przez MNiSW dla wybitych młodych naukowców (2010 i 2011).

Dr inż. Krzysztof Wincza jest dwukrotnym laureatem stypendium START dla wybitnych młodych naukowców przyznawanym przez Fundację na Rzecz Nauki Polskiej (2008, 2009). Uzyskał także prestiżową Nagrodę Prezydenta Miasta Wrocławia za działalność naukową na terenie Dolnego Śląska oraz III Nagrodę za najlepszą pracę magisterską z dziedziny techniki mikrofalowej, antenowej i radiolokacyjnej przyznawaną przez Polską Sekcję IEEE.

Dotychczasowe wyniki zebrane w ramach prac badawczych K. Winczy są przedmiotem łącznie 67 artykułów i komunikatów na konferencjach międzynarodowych w tym: 25 artykułów w czasopismach z listy filadelfijskiej, 42 komunikatów konferencyjnych wygłoszonych na najważniejszych międzynarodowych konferencjach mikrofalowych i antenowych oraz 7 zgłoszeń patentowych.


Dr inż. Marek Długosz urodził w Dębicy. W latach 1991 – 1996   uczęszczał do Zespołu Szkół Technicznych w Tarnowie, kierunek "Budowa i Użytkowanie Elektronicznych Maszyn i Systemów Cyfrowych". W 1996 zajął trzecie miejsce w eliminacjach wojewódzkich Turnieju Młodych Mistrzów Techniki'96 w grupie „Użyteczna praca dyplomowa" (tytuł pracy "Emulator sprzętowy mikrokomputera 8051"). W latach 1996-2001 studiował w AGH na Wydziale Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki, otrzymując w tym czasie Brązową Odznakę im. Stanisława Staszica za wyniki w nauce. W dniu 25 lipca 2001 uzyskał tytuł magistra inżyniera automatyki i robotyki.  Stopień doktora nauk technicznych uzyskał przedstawiając pracę doktorską pod tytułem "Problemy optymalizacji układów napędowych w automatyce i robotyce". Od roku 2002 pracownik WEAiE AGH: najpierw jako asystent (do roku 2009), aktualnie na stanowisku adiunkta. Obszary badawcze którym się aktualnie zajmuje  obejmują zagadnienia związane z optymalnym sterowaniem systemów dynamicznych, a w szczególności ich praktyczną realizacją przy wykorzystaniu komputerów w roli układów sterujących, programowanie systemów automatyki i wspomagania produkcji. Prowadzi liczne zajęcia dydaktyczne, w szczególności laboratoria i ćwiczenia z rachunku macierzowego, teorii sterowania, metod optymalizacji. Jest autorem 34 prac (artykuły, referaty, rozdziały w książkach)  publikowanych samodzielnie lub zespołowo. Prywatnie pasjonat szybownictwa, od 2011 członek Zarządu Sekcji Szybowcowej Aeroklubu Krakowskiego.


Dr inż. Piotr Dziurdzia jest adiunktem w Katedrze Elektroniki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, pracuje w zespole Systemów Mikroelektronicznych i Nanoelektronicznych. Autor ponad 50 artykułów i komunikatów na konferencjach międzynarodowych i krajowych oraz rozdziału w książce „Sustainable Energy Harvesting Technologies - Past, Present and Future”.

W pracy naukowej zajmował się metodami aktywnego chłodzenia mikroukładów oraz projektowaniem układów scalonych. W latach 2005-2007 był kierownikiem projektu badawczego pt. „Wykorzystanie monitorowania prądu IDD do poprawy niezawodności oraz zwiększenia uzysku produkcyjnego krzemowych systemów SoC”.

Od 2007 roku dr inż. Piotr Dziurdzia prowadzi badania nad modelowaniem procesów pozyskiwania znikomych ilości energii otoczenia (światło, ciepło, drgania) wykorzystywanych następnie do zasilania mikroukładów i systemów elektronicznych. Swoje zainteresowania koncentruje głównie wokół modelowania zjawisk elektrotermicznych w modułach termoelektrycznych. Prowadzi również badania nad metodami o zwiększonej sprawności konwersji, zarządzania i magazynowania pozyskanej energii.

Od 2009 roku dr Piotr Dziurdzia kieruje projektem badawczo-rozwojowym „Bezprzewodowe sieci sensorowe zasilane z autonomicznych generatorów termoelektrycznych wykorzystujących ciepło odpadowe z procesów przemysłowych”. Wyniki prowadzony prac oraz wykonane prototypy dają nadzieję na wprowadzenie w niedługim czasie do powszechnego użytku całkowicie autonomicznych, samozasilających się mikrosystemów elektronicznych. Charakteryzują się one zwiększoną niezawodnością i praktycznie nieskończonym czasem życia, w których wymiana informacji może odbywać się poprzez sieci bezprzewodowe, natomiast energia potrzebna do ich zasilania pozyskiwana jest z otoczenia. Dzięki dynamicznemu rozwojowi technologii układów scalonych ultra niskich mocy, do zasilania autonomicznych węzłów bezprzewodowych wystarczająca jest już energia jaka jest wytwarzana w sposób niezamierzony przez człowieka w trakcie zwykłych czynności życiowych (ruch, drgania, ciepło). Dlatego dr Piotr Dziurdzia kieruje aktualnie swoje zainteresowania naukowe w kierunku zastosowań technologii pozyskiwania energii środowiska do aplikacji biomedycznych. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej, ekspertem Komisji Europejskiej do ewaluacji projektów w ramach Programów Ramowych 6. i 7. oraz ekspertem Narodowego Programu Foresight Polska 2020.